Skip to content

Раце (I) – Гане Тодоровски (рецитација)

Денешен избор се стиховите од Гане Тодоровски.

Рацеве делнични, рацеве добри,
нерамнини од желби неожетвени,
толку се напати топли, толку трпеливи,
тиа кинатица родна, тие ветување,
тие доброносно поле, тие страхување,
толку се стежнати можење и неможење
рацеве дарени за добрување.

Еднипати се ластинки, повит се што нѐмами
кон ненаши височини – 
Колку сме кутрите тогаш сами,
колку во немоќта срамливи!

Другипати се бранови, завлек се тогаш станати
кон бескрајот широчини – 
Колку сме морни, колку постанати
колку ли брегови не се дофанати!

Третипати се плашици, мрешкаво бела трага
во темните длабочини –
Колку е бессилна нашата снага
колку е светлоста далечна драга!

Појќепати се заграби, родовити и силни
по долгите непочини – 
Колку сме ведри, свои и милни,
колку се мислите бујати, крилни!

Рацеве Доброродица, рацеве Се,
рацеве наши божем две.

Божилак (1960)

Напишете коментар