Skip to content

Отуѓени – Вукашин Ступар

Бевме и останавме
туѓинци во близина
сплотени, прегрнати
како некогаш…
А немаше крај
ниту почеток
едноставно
не бевме судени…
А можевме
не те испраќам со роза
туку со солза
која неретко маж
ја пролева…
А ништо од тебе
ниту викот мој
не го слушна
а најгласен беше…
А што да направам?
ете секој твој избор
го почитувам
и заминувам
но во душата твој
останувам…не запирам
ќе те љубам секогаш…
Се дури копјата
в срце ми крварат…
болат…и стојат…
исто како дрвјата
оголени од ветровите
на студот мака трпат!

Автор: Вукашин Ступар

Роза

Автор: Вукашин Ступар

Напишете коментар