Skip to content

Ти

Дур часот се ситни пред полноќ

Најсетне ја чувствувам месечината

Универзумот редејќи ги ѕвездите

Создава галаксии

Ти

Чекориш таму некаде со разигран од

Каде пусти се сокаците

А мене, сефа ми е

Сефа голема, преголема

Ти

Зграбена во моментот

Се оддалечуваш покрај врбите

На грани птици песнопои те пратат

Чунки наала им душата

Ги маѓепса

Ти

Која здив одземаш

Ти

Која покор покоруваш

Напишете коментар