Skip to content

Темната мугра носи светло заминување – Александра Атанасова

  • by

Молкни зоро што болка ми носиш,

затиши ја бурата во мракот студен

или продолжи силно да ме газиш

со товарот што немилосно ми бил суден.

А потоа сонце нека огрее, а ми стопли душа.

оти умот, збор проколнат не сака да слуша.

Викни планино штом саканото ти го газат.

оти душава кревка е, треба да ја пазат.

А штом нешто на левата страна стегне,

телово крваво, за починка ќе легне.

И глас понизно да пушти не ќе умее.

оти над кревка душа нешто ќе темнее.

И никој нема да посака да чуе што е.

Затоа што потсвесно сите ќе знаат сè.

Ама да си признаат тешко ќе биде

откако секој со свои очи ќе виде.

А месечина полна штом светне силно.

душевен крик ќе запее милно.

Сите ќе слушаат, а никој да послуша

откако ќе сфатат дека замина мојава душа.

И како по навика, со плак тело ќе потопат.

но потајно со среќа, по тој пат ќе ме испратат.

А јас во рајот ќе заминам, таму полесно било,

штом ми наметнат ангелско крило.

Автор:
Александра Атанасова

Напишете коментар