Skip to content

Беспаќе – Андреј Јанков

  • by

Лутач – љубител на дивините.

Трагач – со камени пети.

Беспаќе.

Населено – со испрекинати сенки и скелети.

Кое сенешто причинува

В душа мир не донесува

Радоста со тага ја заменува.

Ах, тоа беспаќе.

Ферментирано во црна краснолика убавина.

Блика еднолично и таговно, јадно и мрачно.

По трагите – се препознаваат

По делата – се запомнуваат.

А по душите им сиромашки

телата и кожите се најголеми сведоци

на тие неизумрени лузни

и пропаднати лица.

Уште колкупати треба да замолчам,

а со исповед да не проговорам.

Тргнавме и стигнавме на тоа беспаќе.

Наше родно земјиште и засолниште.

Оти, сами темели му вградивме.

Беспаќе.

Сликовито. 

Со крвопијци и братоубијци

налик, човечки суштества.

Автор:
Андреј Јанков

Напишете коментар