Skip to content

Допир

Постои единство на мислата кај тебе.

Твоите најскриени мисли се најчувствителни честички

Кои се производ на твојата волја.

Никогаш не се одделуваш од мислата дека сме едно.

Јас и ти.

Го губиш разумот и само срцето те води.

Се претопуваш во емоции

И стануваш една голема емоција

Која нема лик

Има само допир.

Го допираш воздухот

Но не и каменот.

Земјата го држи каменот

А ти не ги сакаш земјените работи.

Воздухот  е лесен за допир.

Никогаш не си помислил на земјата.

Таму не се наоѓаат нашите сонливи допири.

Тие се дел од воздухот

Кој нè опкружува

Нè отелотворува

И така стануваме еден,

Еден нежен допир

Од милион честички

Кои стануваат вечен универзум.

Напишете коментар