Skip to content

Девојката со расчешлана коса – Иво Андриќ

Беше со расчешлана коса и боса,
седејќи босонога, врз тие млади трски:
додека поминував таму помислив дека е вила,
ѝ реков: „Сакаш ли да дојдеш во ливада?“
Го подигна врз мене својот горделив поглед
што остави убавината на славање да потсетува
ѝ реков: „Сакаш ли, во доба за сакање,
сакаш ли прошетка под сенката од дрвјата?“
Ги бришеше стапалата крај реката во трева:
кога по втор пат се загледа во мене
во палавата девојка мисла се јави,
Ох! како пеат птиците во шумата!
Во трската здогледав зелена и полна,
среќна девојка, дива и растреперена,
со коса во очите и во нејзе насмев.

Напишете коментар