Skip to content

Крајбрежна – Љубомир Груевски

За денес издвојувам песна од збирката поезија „Гемии“ на македонскиот поет Љубомир Груевски.

Песната е во склад и со името на блогот и ми е посебно драга како и самата збирка поезија која ја добив на подарок во моите школски денови. Таа е една од првите книги кои сум ги добила на подарок и за мене има посебно место во срцето и спомените.

Љубомир Груевски (роден на 17 јануари 1949, во Гевгелија – починат на 10 ноември 2016, во Битола) е македонски поет. Работел како уредник во издвачки куќи; бил директор на Хераклеја Линкестис – антички локалитет (во близина на Битола), директор на Народниот театар (Битола), а подолго време работел како главен и одговорен уредник на издавачката куќа „Мисирков“ (Битола)- прва издавачка куќа во Р. Македонија, надвор од главниот град, чијшто покренувач и директор во основање бил тој.

Во Битола подоцна (1993) исто така ја основал и бил директор и главен уредник на приватната издавачка куќа „Артерос“, која делувала десетина години вклучително и во книжарската дејност.

Има издадено неколку поетски збирки, а „Гемии“ е неговата прва збирка поезија  изадена во Битола во 1980 година.

Крајбрежна

Ова е морето

Што во солзи размислува за твојата

Убавина

И што патем ти зборува за една мала

 Далечна Македонија

Не му веруваш

А се заколнавме

Пред далгите и твоите стапки

Зборот да не биде казна

Штом те споменуваме тебе

И го откривам нашето заедничко име

Во песокот што веќе не е брег

Во песочниот саат на моите дланки

Засолнети ѕвездите ни ги пребројуваат

Скапоцените Мигови

И му признавам на Огнот

На Водата и признавам

Најголема казна за моето непостоење

Не е твојата убавина Немирот морски

Тука помислата дека друг ќе те бакнува

И покрај ветувањето на твоите црнки

Дека само смртта ќе го има позитивниот крај

На Морето Покрај кое никогаш не поминавме

Заедно.

Напишете коментар