Одведи ме до твојот свет
Дозволи да солзата плати за влез
А пред порта јасминот паднат го гледаш
Дланките биднаа уморени
Дур милуваа и држеа цветови
Не допуштаа да пуштат
Но сега, рапави и стари
Чувствуваат само бол и празнина
Одведи ме до твојот свет
Имам сѐ уште, што да дарам
Како кога месечината ја дарува твојата сенка
Украдена од мигот
Сети се, само на погледот…
Па замижи и отвори ја портата за во твојот свет
Дур јас чекам како скитник на прагот
Вљубеник во книжевноста кој верува во светлината на зборот и на љубовта.