Skip to content

Интересни факти за животот на големиот поет лауреат Џон Драјден

Џон Драјден (9 август 1631 – 1 мај 1700) бил влијателен англиски поет, литературен критичар, преведувач и драмски писател. Бил значаен за литературниот живот на обновената Англија до таа мера што периодот кога живеел стана познат во литературните кругови како “Време на Драјден“.

Драјден бил роден во селото Алдвинкол во близина на Трапстон во Нортемптоншир, каде што неговиот дедо (по мајка) бил парох на црквата „Сите свети“. Тој бил најстариот од четиринаесетте деца на Ерасмус Драјден и неговата сопруга Мери Пикеринг.

Во 1644 бил испратен во училиштето Вестминстер како кралски ученик  и каде ја научил  уметноста на реториката и презентација како и уметноста на дебатирање. Ова е вештина која ја стекнал Драјден ќе има влијание на неговото пишување и размислување подоцна, кога ги изложува овие дијалектни шеми.

Првата поема Херојски строфи

Неговите години во Вестминстер не биле досадни и неговата прва објавена поема, елегија со силно ројалистичко чувство за смртта на неговиот школски пријател Хенри Лорд Хејстингз, кој починал од сипаници, алудира на погубувањето на Кралот Чарлс I, на 30 јануари 1649 година.

Драјден бил присутен на погребот на Кромвел на 23 ноември 1658, каде што беа пуританските поети Џон Милтон и Ендру Марвел. По некое време тој ја објавил неговата прва поема, Херојски строфи (1658),  слава за смртта на Кромвел, но која е претпазлива и внимателна во изложувањето на емоциите.

Во 1660 Драјден ја славел реставрацијата на монархијата и враќањето на Чарлс II со Астраеа Редукс, со автентично ројалистичко воздигнување. Во ова дело, паузата е илустрирана како време на анархија и Чарлс е оној што го реставрира мирот и редот.

На неговото свето височество: Воспевање на неговото крунисување (1662), и На мојот господар Канцелар (1662). Овие поеми сугерираат дека Драјден се додворувал, но тој тврдел дека заработува со пишување, не за аристократијата, туку само за издавачите. Овие и други негови не-драмски поеми, се наменски, т.е. тие слават државни настани.

Бил ран член на Ројалистичкото општество 

Во ноември 1662 Драјден бил предложен за членство во Ројалистичкото општество и бил избран за ран член. Драјден не бил неактивен во општествени збиднувања и во 1666 бил избркан за неподмирување на неговите долгови.

Во текот на 1660-те и 70-те, пишувањето за театарот било негов главен извор на приход. Тој го водеше патот до комедијата на реставрација, неговото најдобро дело е „Бракот а ла Мод„ (1672) како и херојската трагедија и обична трагедија, каде што негов најголем успех е „Се за љубов“ (1678).

Во 1667, истото време кога неговата драмска кариера започна, тој ја објави „Анус Мирабилис“, долга историска поема која ги опишува настаните од 1666, англиската победа над холандската морска флота и големиот пожар во Лондон.

Современата модерна поема во пет стиха во четири строфи, го прослави како истакнат поет на неговата генерација и таа е клучна за неговото стекнување на позицијата поет Лауреат (1668) и кралски историограф (1670).

Кога во 1688 Џејмс ја изгубил позицијата, одбивањето на Драјден да земе заклетва за верност на новата влада го оставил надвор од милоста на судот. Томас Шедвел го заменил како поет Лауреат, а Драјден бил присилен да ги напушти неговите јавни должности и да заработува со пишување.

Најголемите успеси

Најголемите успеси на Драјден биле од сатирски стих: херојско – комична сатира „Mac Flecknoe“, уште поголемо дело од оние дела  кога бил Лауреат, односно тоа е ракопис пуштен да кружи како напад на драмскиот писател Томас Шедвел.

Драјден преведувал дела од Хорациј, Јувенал, Овидиј, Лукрециј и Теокрит, задача која му била правела повеќе задоволство отколку да пишува за театарот. Во 1694 започнал да работи на неговото најамбициозно и дело кое ќе ја дефинира неговата кариера како преведувач, Делата на Вергилиј (1697) кое било објавено со прилог. Објавувањето на преводот на Вергилиј бил национален настан и му донесло на Драјден сума од 1.400 фунти.

Драјден починал во 1700 година и е закопан во манастирот Вестминстер. Тој бил предмет на разновидни поетски пофалби како што се Луктус Британичи: Солзите на Британските музи; За смртта на Џон Драјден (Лондон, 1700) и Деветте музи.

Напишете коментар