Skip to content

Туѓо перје – Менче Кадинец

  • by

Седеше во аголот

на приземната соба

малку лад, малку глад

лист по лист тутунот

во низа се нижеше

а таа дете од пет,

шест, седум години

како и се мижеше.

 

Од спротива други деца

со лепчина лакомо уживаа

а таа ги гледаше жедно

ех чедо вредно, бедно.

 

Лист по лист нижеше

лист по лист и од книга

разумно со години учеше

во глава топол живот и бучеше.

 

И успеа дама стана

вредна, животот тежок

бедотијата престана.

 

Ама пусто туѓо перје

се издигна над нејзина глава

Лакомо низ прозор и ѕиркаше

лакомо, радосно свиркаше.

 

Пак во аголот седеше

со милост своите нешта

ги редеше

болката си ја смируваше

снагата ја одмараше

и песни пишуваше

собата ја милуваше.

Менче Кадинец

Напишете коментар