Да се умре во лулка на спокој кој чемери
Што тлее како булка во гради расцветани
О, да се умре со болка љубовна
Таква е смртта на поетите!
Да се битисува со неразјаснети сознанија
Кои плачат под песната на славејот
Да се разнебитува со впламната наивност
Таков е животот на поетите!
Да се лета, вечно да се лета кон височините
Кон нови љубови, патишта нови,
О, да се лета толку високо ,
Таков е летот на поетите!
Да се векува, да се биде вечно млад,
Како феникс кој се издига од прашината
Да се овековува животот, смртта, љубовта
Да се стане бесмртен,
Таква е судбината на поетите!
Вљубеник во книжевноста кој верува во светлината на зборот и на љубовта.