Skip to content

Кога не врне – Ирена Белешковска

  • by

 

Кога не врне

Ги протегам нозете преку душекот

и не досегам ниту близу до тебе,

ама знам дека тука си

оти делиме исто ќебе.

 

И не ми студи како порано

ниту ми ѕебнат табаните,

ти наѕираш приквечер низ пенџере

штом тропнат ќепенци на таваните.

 

Тогаш кога ѕвонат олуците

од виулици што навестуваат дождови

и кога не врне,а влага ми е в очите

доцнат безвремено моите возови.

 

И чекам да зазори

да се напласти памук на душа,

така полесно се голта јанѕата

дека љубам, а никој не ме слуша.

Ирена Белешковска

Напишете коментар