Skip to content

Мал питач – Сабахета Мерсими

Бев сираче
по улиците талкав
на сечија врата
милостина барав.

Се враќав назад, понизен
смирено, тивко плачев,
Се криев, да не ме
слушне и не види некој.

Како просјак
со наведената глава
подавав раце
и повторно милостина
барав

Денар по денар и два,
колку би дале,
собирав јас
целосно, задоволен
за тоа мое драго,
богатство мало.

Рацете ги кревав
на Бога се молев:
Да ми даде место во
засолништа свои
за да најдам спокој и
во душа мир!

Сабахета Мерсими

Напишете коментар