Skip to content

Сон во пандемија – Дијана Станчевска

  • by

Како сакам тој сон да се оствари,

кога паднав, но успеав да станам?

Кога излегов рано излегов надвор

без маска и сонцето почна да ме грее.

Налетав на полицаец зад аголот,

тој се насмевна и ми посака здравје.

И мислев дека дојде мојот крај

Запознав многу други луѓе.

Не брзаа во болници или аптеки,

заборави на болка, на вирусот,

да застанеме како нормални луѓе

и не да размислувам за вакцини, туку за дискотеки.

Се разбудив без да чекам крај,

Веднаш се загледав во небото.

Тие беа мрачни и црни,

Брифинг повторно звучеше во воздухот,

беа прикажани графикони и бројки,

животот  течеше…

И, како да веруваме во чуда?

Дали ќе можеме за два или три века

да застанеме и да се насмееме?

Дијана Станчевска

Напишете коментар