Skip to content

Јас – Дијана Санчевска

  • by

Мојата душа е ветер
Порамни полиња на есента:
О, премногу брз за да пееш.
Слушајте го дождот
Паднат скршен на земја

Не знаејќи воопшто
Стои над мене гледајќи:
Солзи на благодарност.
Пее славејот
Моето срце посакува во ноќта
Но, просторот го проголта мојот глас.

Дали кажаваше звук?
Дали ветерот дуваше? Забрзано
Не, само мојата душа е брза!!!
Дозволете ми да ја потпрам главата на тебе
И слушни го животот како пее.

Погледнете ја белата месечина
Сврти ги очите.
Мисла што не е мисла
Песна што не е песна.

Поезијата на животот?
Не, сликата од моите соништа
Трепка на моето срце.
Возам по потокот
Помеѓу земјата и сонцето
На сенката на Месечината.

Уморно газејќи
Нема бегање, во сенка
Јас ја ткајам шарата
Од пајакова мрежа.
Моето срце е како школка
Ти си ми животна чешма
што извира од вечноста.

Тука ја завиткав песната
Во лисјата на лотосот
И ја испратив до тебе.

Ниту еден збор не зборува погласно
Од изглед на очите!!!

Дијана Санчевска

Напишете коментар