Skip to content

Браќата солунски – Славко Јаневски

Ноќ. Скорпион влакнест.
Црн леплив и згмечен.
Ќелава мачка со влакнести шепи
земјата за опаш диво ја влече.
Ѕвезда за ѕвезда под уплав се лепи
близначки да се па јантари густи
паѓаат в стозаби кучешки усти
в утроби несити не ќе се светлост.
Јава на метлиште прчорог палав.
Молк. Не кикирига предзорник петел.
Сонцето гасне. Додека го жалат
киклопи-гуштери уши му лижат.
Трирога жаба се прпелка в пепел.
Илјади очи по магла се движат
слепи.

Невиделица. До Кирила и Методија.
Ќе биде што не било. За да биде биднината.
Било што не ќе биде. До нив.
Господи ќе има ли и по нив
слепи во иднината.

Браќата бради си палеле
бел оган да ги згрее
а вие не обвинувајте ги низ заби ѕвечави
што Некој-Си-Секој неплодно ги сеел
нивните букви во редови пелтечави.

Напишете коментар