Skip to content

Невиност

Невиноста е вљубена самовила на небесен ветар

Ги држи рацете прекриени со крваво огледало

Занемено стои пред ледениот дожд

И паѓа, паѓа, паѓа,

Во морето од земја во која се закопани сите надежи.

 

Невиноста е затворена пупка со отворени очи

Го држи небото далеку од грбот на Атлас

И се влева во морињата каде не цветаат ружи

И пие, пие, пие

Небесни афродизијаци од кои потекува жешка лава.

 

Невиноста е воскреснат ангел кој еднаш паднал

И го носи небото во мрачниот вртлог на животот

Скаменет е нејзиниот поглед пред купот волци

И се крие, крие, крие

Под куќата на ѕвонливиот куќен праг.

Напишете коментар