Skip to content

Октавио Пас – Куќа

Куќи што одат и идат по моето чело,
семиња закопани што зреат
под моиве клепки, куќи веќе претворени
грст приказни и фотографии,

минливи градби од одрази
виснати врз водата на времето
во овој долг миг во кој некои очи
ја минуваат сметени страницава:

јас низ нив чекорам во себеси,
лампа сум во нивните празни соби
и се палам и гасам како душа.

Сеќавањето е сцена на духот
но надвор веќе е сонце: воскресенија.
Се сместувам, во себеси, ја живеам сегашноста своја.

Избор и Препев – Матеја Матевски

Напишете коментар