Skip to content

Поетски дар – А. Лефкоска

Видов ѕвезди зад затворени очи,
претопени во тие илјада ноќи
во кои ја наоѓаше тајната на животот
и пекол в рајот и рајот во пеколот.

Кажи ми, сонуваш ли уште
отворени врати и градини?
Те мачат ли сеќавањата на
тие топли неостварени бакнежи,
или па не мислиш од страв
дека кожата наеднаш ќе ти се наежи?

Грмежи и тантежи слушам в ноќта глува,
живеам, а ти бдеам верно ко ангел чувар,
да не писнеш,
да не плачеш,
да не испокиснеш под тоа облаче
што нон – стоп  го носиш над себе.

Распни ме за сѐ што ќе излезе
и нема да излезе од мене,
за сѐ што ќе те повреди несакајќи
за сѐ што ќе бараш и ќе изгубиш барајќи.

Прости ми,
немам сила јас за директни зборови,
можам само да ти кажам дека ти ги
видов ѕвездите зад тие очи полузаспани,
в темнина обсјаени,
од атоми на магија направени,
па на тебе од поетот подарени,
за да гледаш ама не гледаш
како од тебе на хартија
уметност чиста извира.

Напишете коментар