Skip to content

Сончоглед

Се перчи како нагиздена љубовница која се огледува во огледало

Но може да го види само Сонцето

Тоа е нејзиното срце, нејзината вечна љубов

Се издигнува кон светлината, но не и кон месечината

Бара бесмртност во далечината.

Жолт е чиниш се прелеале сончеви зраци,  но душата му е црна

Јаглен прегорен од јад , жолт јад

Кој пружа раце, илјадници раце кон небесата

Јагленот го испушта да согори

во душите на топлокврниците

ги согорува, ги пржи

жолто внимание, жолто вознемирение,

но и сила за преживување.

Зарем само југот е жолт,

Останува да биде тоа мистерија на изгрејсонцето.

И твоја, нечујна , неоткриена мистерија

Како успеваш да јаглисаш срце со црно Сонце

кажи ми Сончогледе?

Напишете коментар