Skip to content

Свадбарска – Славко Јаневски

Дали чекаш, Јано, утро мое рано,

дали чекаш уште в село да се вратам,

да разврзам ситно на тамбура песна –

или чекаш, Јано, прстен да ти пратам?

Три години, Јано, јас по гори шетам,

в Караорман буен со мојата чета,

три години пушка малихерка носам,

ми поцрне лице, ми побеле коса,

три летници трески јас преболев тешки

и в заседа капев и в мисли те гледав –

со момите наши тутун како редиш.

В изворите барав очи – живи жарој,

в пролетниот облак лице твое бело,

и за тебе прашав и пак не те најдов,

ти чекаше момче во малото село.

Не ме чекај, злато, ни мене ни сватој,

нема, душо, свадба в поробена земја,

нема песна таму мајки кај што плачат,

не грејнува зора ноќ кај тежи темна,

не се смеат очи крвник што ги вади,

нема, Јано, љубов в село кое чади.

Напишете коментар