Заминуваш и не се вртиш
страв прастар страв од скаменување
е она во тебе што ‘рти
ко бол од едно одминување
Заминуваш и носиш многу
во таа своја нема закана
без пораки без прошка без збогум
смраморена и неизнаплакана
Заминуваш заитана без глас
со прпот на преплашена препелица
исчезнуваш во невратка и в час
стануваш сенка во невиделица
Вечен вљубеник во хаосот, сопствената инспирација и сѐ она што површински не може да се види.