Skip to content

Трева — Матеја Матевски

Залутав одамна љубопитна во овој грд пејсаж
од железо цреп и бетон
но сепак останав жива

Сега сум малечка полјанка
на туѓите убави надежи
за кои го крадам неверна ветерот од реката

Безброј патувања им нудам
на очите и стапалките
што паѓаат уморени на моите сиромашни откоси

Но спомени имам и јас
па свенувам штом ќе ми шепнат
дека сум била шарено крило на убавината

Шарено крило на младоста
во коренот на плитките води
што растат со жолтиот спомен во купишта од сено

Напишете коментар