Skip to content

Сонет бр. 94 – Вилијам Шекспир

Деведесет и четвртиот сонет на Шекспир е сонет со повеќе слоеви кои алудираат на онаа група на луѓе која поседува моќ да повредува, но избира да не го прави тоа – во тоа е всушност и нивната доблест. Шекспир со метафори и поетски слики ги опишува оние кои на крај ќе го наследат Царството Небесно. Сонетот е препеан од исклучителниот Проф. д-р Драги Михајловски. Уживајте.

Тие што се моќни, а чин не прават надмен,
што не прават ништо светот да се срди,
што другите ги дразнат, а самите се ко камен,
недразливи, ладни, пред искушението тврди;
тие се наследници на блажените места,
со право вардачи на природната прелест;
тие се газди и стопани на честа,
другите само измеќари на нивната доблест.
Кринот на летото лиџбина е мила
иако само за себе живее и мрее,
но штом кринот гадна го зарази сила
најгадниот бурјан на достоинството му се смее.
Оти најслатките ствари делата ги грдат,
лилиите што гнијат од бурјан полошо смрдат.

 

Напишете коментар