Skip to content

Алфред де Мисе – Му реков на своето срце слабо

Му реков на срцето, на своето срце слабо:
зар не е доста љубената да се љуби?
и зар не гледаш дека непрестајно се губи
среќата и паѓа во заборав длабок?

Не, никогаш не е доста, срцето ми враќа,
не е доста љубената да се љуби:
зар не гледаш дека непрестајно се губи
минатата среќа и ублажена се враќа?

Му реков на срцето, на своето срце нежно:
зар не е доста тагата која ме мори?
И зар не гледаш дека непрестајно гори
болката прежна на секојдневјето мрежно?

Не, никогаш не е доста, срцето ми враќа,
не е доста тагата која вечно те мори:
зар не гледаш дка непрестајно гори
и старата болка ублажена ја враќа?

Напишете коментар