„Записите за Џозефина“ (69)
Сонуваше како трча боса
низ ливада полна со цвеќиња,
трчаше напред непогледнувајќи назад
допирајќи ја недопрената природа.
Прекрасен мирис се ширеше наоколу,
Џозефина за момент престана да трча
и скина едно цветче,
се потсети дека кога беше мала
од такви цветчиња правеше накит,
па после тоа гордо го носеше
додека не ѝ здосади.
Тогаш почна да дува силен ветар,
ги разнесе сите дрвја наоколу,
од цвеќињата не остана ништо,
а Џозефина едвај успеваше да стои
и во моментот кога силниот ветар
ќе ја оддуваше и нејзе, се разбуди.
Во собата доаѓаше
мирис на печени костени,
зимска атмосфера владееше
во секое ќоше од нејзиниот дом,
на масата ја чекаше топол чај,
а таа не можеше да го сокрие
задоволството кое го чувствуваше
предизвикувајќи ѝ насмевка на лицето.
Празници се ближат, си помисли
единствениот период од годината
кога сите најмили се на едно место,
кога се чувствува спокој
и магична исполнетост,
кога ги полниш батериите за
престојната година,
кога уживаш под ќебе
гледајќи некој добар филм,
кога знаеш дека ќе биде подобро,
знаеш дека е добро кога сите се на број,
и кога си посакуваш еден тон здравје,
кога знаеш дека на крај ќе испадне
онака како што си замислувала
или барем приближно слично,
тогаш знаеш дека си среќна.
Блогирањето е важен дел од нејзиниот живот. Кафе, книги и музика ѝ се вечна љубов.