О, ти Сонцето кое го златиш,
И донесе оган
За да замрат толку воздишки
Ти чудесно чудовишно небо
Каде сега не успева крилеста птица
Да се врати,
Каде порој дождој доаѓаат
После огној толку страшни
Ќе го паметиш човекот
Како дарител на удари страшни.
Dis alter visum.
Не е тој, не е слуга на природата,
Но, преку огнот природата се обновува
Igna natura renovator integra.
Светлото свети и во темнината
И ќе ја помине и оваа ноќ
И се ќе биде светло во светлината
Природата ќе ја врати својата моќ!
Вљубеник во книжевноста кој верува во светлината на зборот и на љубовта.