Горчина ми се насобрала во соѕвездието
А моите ѕвезди се рашириле низ ѕвездената шир
Бараат сјај сонце малку да им донесе благост од твојте очи.
Сладина ми се насобрала на јазикот
И сакам да ја плукнам
За горчината да биде поголема и од моето соѕвездие.
Немо ја затворам вратата
И чувствувам како тече низ мојата пот
Сладина од моите солзи и се одлива во твојот вечен сон.
Летаме низ облаците од горко –пенлива пена
А не можеме да се насладиме од црвената боја
На ветерот кој дува од југ.
Остануваме да бдееме под бледата месечина
Низ раштрканото соѕвездие
И не знаеме дали некогаш ќе го најдеме заедно патот до Сонцето.
Вљубеник во книжевноста кој верува во светлината на зборот и на љубовта.