Стефани Ридс нè учи на многу животни лекции. Една од нив е како да се грижиме за другите, да им помагаме на другите без да се загубиме себеси:
Уште од кога можам да се сетам, секогаш правев сè што можам за да бидам таму за луѓето. Да им подадам рака на сите кои имаат потреба. Не само пријателите и семејството. Но, исто така и луѓе кои беа очајни за помош. Луѓе кои се бореа во животот. Луѓе на кои им требаше водство. Луѓе кои не можеа сами да се занимаваат со животот.
Јас бев таму за нив. Бев таму за да ги слушам нивните проблеми. Јас бев таму за да ги избришам нивните солзи. Јас бев таму за да ги вратам во реалноста и да им кажам дека сè ќе биде добро. Бев таму за да им го покажам патот. Да ги води во темнина.
Да им дадам совет. Да им помогнам да го направат вистинскиот избор. Да ги охрабрам да ги следат нивните соништа. Да ги поддржувам при нивното патување. Да ги соберам кога се чувствуваа премногу слаби за да го сторат тоа сами. Да им помогнам, да кревам, да инспирирам и да ги мотивирам на каков било можен начин.
Јас бев нивниот ангел чувар. Бев сè на секој еден од нив.
И прилично долго време, тоа ме направи среќна. Да се биде таму за нив, да им помогнам на сите тие луѓе, да ги водам, да ги советувам, знаејќи дека некој може да се потпира на мене за нешто. Тоа предизвика да се чувствувам сакано од моја страна.
Ме натера да се чувствувам како моето присуство навистина да направи разлика во животот на една личност и моите постапки навистина можат да го променат нечиј живот на подобро…
Додека еден ден не сфатив дека иако ми беше убаво да се потврдам вака, се повредив себеси. Се ставав себеси на псоледно место. Станував маченик. Личност што би ја жртвувала сопствената благосостојба и сопствената среќа за другите.
Без темнината, нема светлина. Без дожд, нема сонце. И без борба, нема раст или напредок.
Може да бидете таму за луѓето како поткрепувачко уво или рамото да викаат. Може да бидете таму како нивни љубовник, нивни пријател или целиот свет, но понекогаш мора да ги оставите да поминат низ нивните искуства сами. Може да се обидете да им помогнете, но на крајот, тие мора да се соочат со сето тоа сами. Тие мора да ја почувствуваат секоја емоција и да живеат преку тоа.
Тие мора да се соочат со сè што се случува во нивниот живот. И, тогаш, тие мора да одлучат кој пат ќе го одберат. Што и да одберат, не можеш никогаш да се мешаш. Затоа што тоа не е и никогаш нема да биде твојата борба.
Па, нека. Нека избираат. Дозволете им да го сторат тоа на потешкиот начин. Нека се борат. Нека се борат со својот живот.
Дозволете им да се бранат на најдобар начин како што знаат. Нека се соочат со нивните стравови и несигурности.
Нека се чувствуваат лошо. Дозволете им да растат преку она што го минуваат… На тој начин многу повеќе ќе им помогнете, оставајчи ги да се соочат со сето тоа, но сепак да сте некаде во сенката давајќи им поддршка.
На крајот, сè е за нивно добро.
Девојка со борбен дух. За неа откажувањето не постои како опција.