Кога доаѓа лето мирисот на пролетта се уште тлее
Во нашите срце боите на Сонцето ги вее
Водите чисти ги мијат и најмрачните стеги
Бистрината на воздухот ги брише сите меѓи.
Безгрижност сјае во очите наши
Полеваме среќа со утрински сончевини
Нема место за срцеви горчевини
И за душевни матни творевини.
Разиграно е срцето на поетот
Во сите бои на светот
Насмевките на љубовниците таму ги крие
Да може со поетска песна да ги опее.
Ќе ги опее тој како и секое лето
Зошто знае љубовна песна да пише
Во која летна нишка се ниже
За љубовни сплетки и неуморни во очи глетки.
Ќе пее за крајбрежја морски
Каде се сите љубови дворски
Како оние на принцови и принцези
Кои не оставаат на срце ранливи белези.
Вљубеник во книжевноста кој верува во светлината на зборот и на љубовта.