Изникна како феникс од грутката земја
За да го опколиш лозовиот насад
Твојта убавина нежна
Ме остави без збор, без морален пад.
О, ти цвету кој ползиш низ стеблеста нишка
Каде ли оди твојата убост вишна?
Дали оди кон небото, кон рајот
Каде се скрила твојата душа безгрешна?
Мојот цвет е тука, за да те опојува со мирис
Но, мојта душа таа е во небесни сфери
Таму таа пречекува гости пред рајски двери.
Ќе полетам сега, да ти бидам гостин
Пречекај ја те молам мојава душа
Која сака твојот мирис да го гушка.
Вљубеник во книжевноста кој верува во светлината на зборот и на љубовта.