Четврток

Да бев малку поубава и малку послободна,

да бев посебна или макар од списание,

ќе имав храброст да го преминам вагонот,

и да те прашам како си.

 

Во мигов седиш пред мене

и не ни помислуваш дека поради тебе

го носам моето најубаво здолниште,

а додека те гледам дека заминуваш една кристална солза,

ги натопува моите образи.

 

Потоа, од ненадеж ме погледнуваш,

те гледам и воздивнуваш,

јас ги затворам очите, ти го тргаш погледот,

едвај дишам, станувам малечка,

и почнувам да треперам.

 

Потоа така минуваат деновите

од понеделник до четврток,

како што минуваат гулабите од поемата на Бекер

така и ние минуваме од станица до станица

а меѓу нас доаѓа и си оди тишината.

И тогаш се случува – се разбудуваат моите усни,

шепотејќи го изговараат твоето име.

Претпоставувам мислиш дека сум само просто девојче,

затоа од срам сакам да умрам,

но времето застанува

се доближуваш и ми кажуваш:

Дека не ме познаваш, а веќе ти недостасувам,

Дека секое утро го пропушташ својот директен автобус

за да влезеш во ова метро.

*****

Конечно пристигнуваме,

мојот живот се промени.

Преку миг стана посебен овој обичен 11 март.

Во мигот ми ја земаш раката, доаѓаме до тунел,

И се исклучува светлото…

Тогаш, со помош на рацете го наоѓам твоето лице,

Станувам храбра и те бакнувам,

Тогаш ти ми кажуваш дека ме сакаш,

А јас… ти го подарувам последниот здив.

Препев од шпански на македонски: La Oreja de Van Gogh – Jueves
http://rock.genius.com/La-oreja-de-van-gogh-jueves-lyrics