Меланхолична е оваа есен
Секој наш труд станува неизвесен
Под прстите на поетското перо
Се ѕирка едно мало железно ливче бело.
Музата не доаѓа на неговиот повик
И таа се ожалости на неговиот довик
Знае дека поетот е жален
И не знае дали ќе може да го направи славен.
Пожолтеле лисјата на свеќата што гори
Но него во срцето крвнина го мори
За далечни љубови душата го стиска
Хартијата ќе почне од убост да блиска.
Знае тој дека музата ќе дојде
И оваа мачнина набргу ќе појде
И еве само што помислиш дека есен дошла
Таа веќе за миг си отишла.
Вљубеник во книжевноста кој верува во светлината на зборот и на љубовта.