Одењето далеку се патиштата
на среќата, а понекогаш и таги,
сè поминува, болката на саканите останува,
ноќе не спиеш, никогаш
немаш мир во твоето срце.
Во далечината, судбината
не се колеба, да донесе малку
украдена среќа
Некогаш сами, а некогаш сите заедно,
одиме по подобар живот и повеќе пари.
Очекуваш сонцето подобро да ве огрее,
небото над твојата глава,
поубаво да те гали.
Далечината е проколната судбина,
многу нешта губиш, стануваш странец
во новиот свет и околина.
Далечината е како судбина на испишана страница,
бара смиреност,
учиш како дете јазик од почеток,
во новата средина на крајот,
сфаќаш дека ја сакаш најмногу својата земја.
Децата новата земја ја посакуваат
станувате сите странци и овде
и каде одите.
Ги забораваш, старите патеки,
те заборават пријатели, а куќите ги
покрива трева и бршлени.
