Јас сакам да те знам
проѕирна, далечна, мила:
од коприна те ткам,
од јасна ѕвездена свила.
И ти во искреста игра
со виор и сињак, сен и светлина
минеш низ приказен крај,
ти бледо чедо месечинско
минеш низ приказен крај,
и како далечен, и како трепетен,
како радосен ѕвон
ѕуниш во мојот сон.
Јас сакам да те знам
проѕирна, далечна, мила
од коприна те ткам,
од јасна ѕвездена свила.
Вљубеник во книжевноста кој верува во светлината на зборот и на љубовта.