Пламени јазици што згаснаа млади светилки – Наталија Наумовска

(Во спомен на загинатите млади во Кочани 16.03.2025)

Младост, живост, убост собрани на едно место,
со песна, мелодија и пијалок што им тече во вените,
младост, живост, убост пред кои е исправен животот
пламените јазици безмилосно го прекинуваат
и згаснуваат млади светилки
кои силно светеле во кобната ноќ.

„Кажи ми како без тебе да бидам“ – стана тажна реалност
за многу фамилии,
се зави во црно цела земја, од пусти пламен, проклета искра,
само еден Бог знае колку искри светеле во очите на младите,
разменети погледи и симпатии, срушени соништа, желби, надежи.

Збор за утеха е речиси неможно да се пронајде,
а зборот останува единствен спас во тешки мигови
завиени во тишина, неспокој, ранливост, безнадежност
и борбата за правда – станува најгласна бука која срцето ја бара
во секој поштен, искрен, емпатичен и доблесен човек.

Кој ќе каже како без вас да се продолжи?
Силно е срцето кое продолжува да чука после најголема трагедија.
Кој ќе каже како без вас да се биде?
Заради вас, сите претходни и сите идни – почнавме да го креваме нашиот глас.

Младост, живост, убост – несреќно и непосакувано убиени,
стотици срца во огромна болка скршени и завиени,
младост, живост, убост – за вас ќе се пишува, зборува и ќе се бори,
оти на младината светот припаѓа – но со жар и пламен кој од љубов ќе гори!