Мисли скитачи

Во совршен танц клепките се спојуваат,
зениците отсутно шараат гледајќи некаде
во други далечини, непознати космоси,
а јас тоа во погледот ти го читам
и молчам.

Некои други универзуми
за нас непознати
чекаат да бидат откриени,
со мистична нота и копнежлива јасност
во погледот твој не се гледам себе.

Мислите ни се скитачи,
трагаме по изгубени височини
некогаш лесно дофатливи,
а сега далечни како ѕвездите.

Во совршен миг на вечноста
вдишуваш мои мириси
впивајќи ги во сопствената кожа,
а јас копнеам за допири што телово
никогаш нема да ги заборави.

По погледот те знам,
од него читам сè што е премолчено,
неискусено, доживеано и посакувано,
како да можам да ја предвидам иднината.

Како да умеам да читам туѓи мисли
чиниш поседувам супер моќи
кои само ме одалечуваат,
како да ѕиркам во фантазиите
кои не знаеш да ги ослободиш,
како да патувам во времето
чиниш живеам сто животи,
а еден ми е премногу,
како да ти ги лекувам раните,
а ти правам уште поголеми,
како да не знаеш што ми треба
кога најмногу ми недостига,
како да си далечно ехо
што го довикува моето име,
а јас гласот не го познавам,
ниту името си го паметам
чиниш сум глува,
а всушност сум уморна.

По погледот те знам,
во него препознавам река
која тече без запирање,
не чека никого и се менува,
со ситни камчиња и ладна вода
од која крвта се заледува.