Ужасната сум од целава оваа ситуација што ни се случува во земјава, ужасната е мал збор со кој би ги опишала моите моментални чувства кои ме држат веќе втор ден. Прва информација со која се разбудив вчера беше дека во Куманово имало пукотници, за после тоа цел ден да слушам вонредни вести, да читам по портали и да гледам како луѓето по социјалните мрежи менуваат профилни слики во црнила за да искажат жалост и почит за оние кои страдаат и ги даваат животите за нашата ни мила земја. О, земјо кој те проколна тебе толку за да ни бидеш почва на крвопролевање и сведок на згаснати животи? Дали ние ова го заслужуваме? Замисли само како им е на оние семејства што треба да се опростат од најмилите, како им е на оние семејства чии најблиски се борат на лице место? Истрауматизирани, исплашени, во солзи и во тага се молат за животите на своите, а да не зборувам за децата кои желно ги исчекуваат татковците да се вратат дома, тој гнев и страв во очите на повозрасните деца кои разбираат каде им е таткото не може ништо да го надокнади, ќе остане како траума која ќе ги прати целиот нивен живот!
Загинатите никој не може да ги врати, ниту стотици фејсбук статуси со илјадници лајкови и објави, ниту илјадници коментари за поддршка и сочуство до семејствата, ништо не ги утешува нив, ништо! Оставете ги на раат да се испратат од најмилите, никој да не им е во кожа моментално.
Црнила, црнила, црнила и само црнила…Прогласена е дводневна жалост, само се надевам дека нема да прогласат воена состојба, затоа што отидовме, ќе ни го снема и ова парче земја, а можеби и нас.
Останете мирни, да размислуваме со ладни глави и политиката да ја оставиме настрана колку и да има вмешано прсти таа.
Немаме време за лево и десно ориентирани, па овие се криви, па оние се криви, СИТЕ ЗАЕДНО треба да бидеме сплотени и обединети, да не ја бараме вината во никого затоа што со толкав гнев ќе се уништиме самите меѓусебе пред да не уништат терористите!
Не паничете луѓе, така се обидувам себеси за да останам мирна, а верувајте тешко е после толку информации, шпекулации и неофицијални податоци никој да не остане непогоден и изолиран од моменталните случувања. Мислам дека дури и малите деца насетуваат дека нешто не е во ред, да не покажеме слабост пред нив, да им овозможиме да имаат барем тие мирно и безгрижно детство, а оваа состојба да заврши што побрзо и да биде само една темна дамка во историјата на Македонија која нема да се повтори!
Вчера си легнав со надеж дека сè е само една лага и утрото ќе биде поинаку, но не испадна така нажалост.
Посакувам сè ова да беше само еден лош сон од кој ќе се разбудам што побрзо, но реалноста е друга.
Реалноста што ја живеам денеска е многу болна, пече и остава длабоки траги!
Издржете, да бидеме мирни и прибрани, затоа што тоа ни преостанува!
Нека почиваат во мир сите херои кои животот го дадоа за нас, а останатите нека соберат доволно сила за да издржат!
Има некој кој ве чека дома, има некој кој се моли за вашиот живот, има некој кој ви е Ангел чувар, има причина за да се вратите и да живеете покрај вашите најмили, тие ви се потребни вас, колку вие што им сте потребни ним. Останете силни и борбени, за еден ден на вашите внуци да им кажувате како сте се бореле против злобата и злосторството на еден трул народ.
Издржете!
Блогирањето е важен дел од нејзиниот живот. Кафе, книги и музика ѝ се вечна љубов.