Skip to content

Разговор помеѓу вистината и лагата

 

Вистината: Зошто постоиш како моја спротивност?

Лагата: Затоа што ти тогаш не би била вистина.

Вистината: Како ги манипулираш луѓето, и ги доведуваш во заблуда, ти си злобна!

Лагата: Викаат ми биле куси нозете, ама затоа јазикот ми е предолг!

Вистината: Браво што си признаваш. Но, нема да ти опростам за сите лажни надежи што си им ги дала кога јас сум била вистинското решение.

Лагата: Некогаш ти изгледа така. Ако си била вистинско решение немало да ме измислат мене!

Вистината: Навистина си се преценила. Како можеш да бидеш толку самоуверена кога само им ги отежнуваш животите!

Лагата: Некогаш им ги олеснувам. Не го заборавај тоа.

Вистината: Ајде кажи ми во кои случаи, те молам.

Лагата: Кога ти болиш. И кога е претешко да се соочат со тебе, полесно им е да ме повикаат мене.

Вистината: Колку и да болам, сакале или не, јас секогаш испливувам на површина.

Лагата: Тоа е точно. Но, јас можам да живеам долго, многу долго додека ти излезеш на копно.

Вистината: Тој период е кога луѓето се дават во тебе, а не бараат спас.

Лагата: Мислиш дека спасот е кога тебе ќе те откријат?

Вистината: Кога ќе ме прифатат. Макар била и најболна.

Лагата: Јас те прифаќам, но те маскирам и те преобразувам како што ми одговара мене.

Вистината: Затоа и те мразам. Затоа што создаваш сплетки.

Лагата: Без сплетките, многу оговарачи би останале без работа.

Вистината: Сега звучиш како мене. Почнуваш да ми се допаѓаш, ама пак те мразам.

Лагата: Не е точно дека ме мразиш. Денот не ја мрази ноќта затоа што му го краде сонцето.

Напишете коментар