Пробав, да го најдам значењето на сонот.
Се потсетувам на прстенот,
кој блескаше на твојот прст.
Пробав, да го најдам и патот до твојот ум.
Но залудно, ист е како од до галаксијата.
Додека размислувам за суштината на ритамот.
Од звучниците го уживам звукот на Колмен.
Типките веќе го создаваат во оваа,
вторничка приквечерина.
Топла робуста испарува во фенси црвена чаша.
Пареата го игра својот познат танц.
Мисли, илјадници се препелкаат.
В’миг кучето заспа во мојот скут.
Додека пишувам досадна поема без,
правила и смисла.
Љубител на зборот, надреално пишан и кажан. Кој спокој бара во несекојдневието и природата.