Добри сме колку да не си подадеме рака,
секој повеќе и повеќе сака,
да биде тоа што не може,
се смее на туѓи солзи,
а ги брише своите.
Искрени сме кога не лажеме,
а лага е секој втор збор,
со глава крената одиме,
а на грбовите тон бол.
Ни судат оние кои не вредат,
не имаат оние кои не не заслужуваат,
за нас едно големо браво,
доказ дека се почитуваме е она ниедно здраво.
Но не е лесно ни да си човек,
да грешиш секој ден,
да велиш да, а би рекол не,
да живееш во бајка на грабливите,
не е лесно, зарем не.
