Надеж

Постои ли малку барем малку надеж

Дек Орфеј ќе засвири со својата лира?

За да посегнам повторно по својот немир

И да посакам да влезам повтор в студој грозни?

Не, не сакам да дојде таа надеж

Што не се плаши ни од завет страден;

Не, не сакам Евридика светлината да ја види

Зошто Хад  лут ќе е на денот

И ќе пушти огној од своите ноздри

И Кербер ќе го проголта градот наш

Ќе паднеме сите в жештини грозни

И надежда ќе се згасне за сите лета.

Можеби Персефона ќе се појави

Па ќе ја дочекаме пролетта

 И ќе се повтори надежта

Та не ќе мора Орфеј да засвири на својта лира

И ќе ја ставам на прагот моќната Хеката

Да ме чува од духови лоши

За да се здружи со Персефона

И заедно ќе ја  слават

Веселата пролет.

Пандоро, ти  ќе излезеш од зелената кора

И ќе ја зачуваш надежта во кутијата своја  

И  оваа надеж нема да носи немир

Ќе ме носи по патишта светли

Затоа што тебе Зевс ќупот со благослови ти го дари

А надежта е доволен благослов

За живот.