Денес ја сретнав, ни се сретнаа погледите и на момент се сетив како нејзините очи криеја милион ѕвезди, нејзината насмевка изгледаше како цела среќа на светот да е нејзина, нејзиниот глас беше најубавата песна што некогаш сум ја слушнал, а сега сепак ако погледнам уште еднаш подобро… Во нејзините очи има цел океан од тага, под насмевката вешто се кријат солзите, а гласот сè уште ѝ е како песна, тажна песна… Таа мисли дека добро глуми, а не знае дека јас најдобро ја познавам и дека сè би направил за неа, не знае колку колку ѕвезди би ѝ симнал, колку рози би ѝ собрал, колку песни би ѝ напишал, само да е таа среќна, па макар и да не е моја..
Автор: Јасмина Михајлоска
