Дождот е предвесник за мојот роденден,
И не можам да ги киснам моите пролетни чевли
Зошто црвената не е боја на пролетта
И трчам низ морето од спомените
Со чевли кои водата не ја впиваат,
И земјата останува да живее во мене
Водата ја нема ни во моите очи
Срцево се исушило од многу истиснувања на
Скриени желби
Кожава е рапава од секојдневните опекотини
На врелите погледи
Од нивните ѓаволести очи
Во мозокот има толку равенки кои
Ја истиснале поплавата на желби
Се плашам да не станам прашина
И доаѓа дождец од весели капки
Од детските насмевки
Да ја освежат оваа пустина
И се појавуваат оази
И се прашувам каде е бунарот
Со неостварени желби?
Денес, посакувам само една
Но тајна е ,
И ќе останам да бидам дете
И ќе посакувам секој ден нова ,
Ќе фрлам паричка
Пред бунарот од неоставрени желби
Во мојата оаза
Направена од детски насмевки.
Вљубеник во книжевноста кој верува во светлината на зборот и на љубовта.