Сите ние сме имперфектни. Некои го прифаќаат тоа, некои не. Себичноста и зависноста за работите кои се материјални се тие што ги прават луѓето да се стремат да бидат “совршени”. Нашата душа е тоа што е вредно и потребно за да се живее, долови и исполни секој момент. Секоја фантазија, копнеж, сон и спомен останува во неа и не се губи. Секое чуство кое не прави да сме среќни, заљубени и со исполнет дух во градите и целото наше тело. Само кога човек е со таков внатрешен дух, во хармонија со внатрешниот глас се чувствува вреден за да живее.
Сите имперфекни точки од нас, нашето тело и ум се она по кое се разликуваме од сите останати. Нешто што не прави осамостоени и единствени во она што сме и она што го правиме.
Барајќи ја сродната душа, тој исполнет дух со енергија, тој совршен изглед, треба да се обидеме бар малку да ѕирнеме во она што е недопирливо и различно во секоја смисла, од некоја друга душа. Само тогаш имперфекционизмот ќе го гледаме со други очи и нема да ни претставува мачнина и незадоволство.
Автор: Александра Стефанова
