Се верува дека оваа приказна за грабнувањето на Персефонија е дел од митолошкото објаснување за тоа како се основале Елевзијските Тајни, најсветите и тајните верски обреди на Античка Грција.
Персефонија била ќерка на Деметри и Зевс. Како што Персефонија растела, така станувале сè поубава.
Мигот кога Адес ја видел, богот на Подземјето, тој веднаш се заљубил во неа и решил да ја киднапира.
Според Хомерската химна до Деметар, еден сончев ден младата Персефонија собирала цвеќиња на едно поле, придружена од нејзините блиски пријатели, океанските нимфи. Безгрижната Персефонија се оддалечила од нејзините придружнички во потрага по најубавиот цвет.
Кога дошла до чудесен нарцис, Хадес се појавил во неговата златна кочија и ја грабнал со себе во Подземјето додека била во солзи.
Деметри деноноќно ја барала својата ќерка. Земјата и земјоделските култури почнале да гнијат.
По некое време, Сонцето, гледајќи сè од небото, се сожалило за божицата и раскажало што се случило. Деметри отишол кај Зевс и побарала Персефонија да биде вратена или во спротивно, нема да дозволи повторно да цвета земјата.
Зевс го испратил Гласникот Бог, Хермес, во Хадес со заповед да се ослободи Персефонија. Пред да се врати во Хермес, Адес ја присилил Персефонија да јаде шест семиња од калинка. Адес знаел дека ако некој јаде храна во подземјето, никогаш не би можел да избега од светот на мртвите.
Персефонија по кратко време повторно се здружила со нејзината мајка. Како и да е, Деметри била бесна кога слушнала за семето на калинката. Потоа Зевс предложил компромис: за секое семе што Персефонија го изела, ќе помине еден месец со Адес. Деметри го прифатила предлогот на Зевс. Така, Персефонија патувала во Подземјето на секои шест месеци, во кое време Деметри тагувала, та и земјата тагувала заедно со неа. Сепак по шест месеци, Персефонија целосно се вратила кај родителите.
Девојка со борбен дух. За неа откажувањето не постои како опција.