Skip to content

За потеклото на зборот „дожд“

Не толку одамна, до пред околу 5000 години, најголем дел од европските јазици имале заеднички предок, праиндоевропскиот јазик. Освен нив, од него потекнуваат и индиските и иранските јазици. Некои цели гранки, како тохарската и анадолската, се целосно изумрени. Во прилог ви даваме еден интересен пример за нивото заедништво, кое постои и онаму каде што се чини дека го нема.

Етимологија на „дожд“. Прасловенски *dъždžь од *dusdjos, од праиндоевропското *dus-dyu (лошо небо). Првиот дел, dus, е зачуван во индо-иранските јазици, како во персиското душман (лошомислител, кој ти мисли лошо). Вториот *dyu (небо, бог) останал во deus, Зевс, првиот дел од Јупитер (од праиталското djous patеr), и веројатно нашето див (од старословенското „диво“ = чудо, со првично значење на нешто чудно, чудесно, божествено). Алтернативно, и многу помалку веројато, дожд доаѓа од сосема друг праиндоеврпски корен, како и англиското dust (прашина).

Напишете коментар