Многу одамна постоел еден мал остров каде што заедно живееле сите човечки чувствта и вредности . Еден ден се јавила опасност од исчезнување на островот, што ги натерало жителите да го напуштат. Така сите освен љубовта ги спремиле своите бродови за заминување од островот. Љубовта не верувала во тоа дека островот ќе исчезне. Кога и највисоката точка на островот била прелиена со вода, љубовта решила да го напушти островот.
Бидејќи не го подготвила бродот на време, побарала помош.
Богатството поминувало во близина на една луксузна јахта и љубовта му се обратила за помош. “Богатство, можеш ли да ме земеш со себе?” А богатството одговорило: “Не можам. Имам многу злато и сребро така што, немам место за тебе.” Тогаш љубовта побарала помош од гордоста што поминувала на еден прекрасен едрењак, а гордоста веднаш одговорила со едно “НЕ! Тука е толку совршено што можеш да ми ја расипеш атмосферата!!!” Тогаш љубовта побарала помош од тагата, а таа и одговорила: “Толку сум тажна што сакам да бидам сама.”
И радоста поминала покрај љубовта ама била толку радосна што не ја слушнала љубовта како очајно моли за помош. Одеднаш се јавил глас:
“Дојди љубов, ќе те спасам од овој потоп.” Тоа бил еден старец. Љубовта толку се усреќила што заборавила да го праша старецот за името негово. Кога веќе стигнале на копно, старецот си заминал. Тогаш љубовта сфатила колку му била должна на својот спасител и го прашала знаењето: “Знаење, можеш ли да ми кажеш кој беше овој човек што ме спаси од потопот?”
“Времето.” Му одговорило знаењето. Љубовта се прашувала зошто баш времето ја спаси. Не можејќи да ја гледа љубовта толку збунета и несигурна, знаењто одговорило:
“Затоа што само времето може да разбере колку љубовта е важна во животот.”
Затоа продолжете да сонувате и верувате во љубовта и ако еден ден ја пронајдете вистинската личност држете ја цврсто до себе и не дозволувајте да ви замине. Затоа што животот е една битка, а победникот е едноставно еден сонувач (потпомогнат од времето) што никогаш не престанал да сонува и верува во љубовта.
Вечен вљубеник во хаосот, сопствената инспирација и сѐ она што површински не може да се види.