Празниот град во три наутро
те учи дека треба да можеш без секого.
Ползам низ него
како безличните форми насон:
почнувам како еден лик,
се претворам во втор,
и на крајот сум сосема трет,
познат-непознат, топол-студен
закрилник на месечари и сонувачи.
Вечен вљубеник во хаосот, сопствената инспирација и сѐ она што површински не може да се види.